روش های آموزشی در برنامه درسی شایستگی محور

آموزش به کلیه ی تدابیر و فعالیت های اطلاق می شود که هدف آن تسهیل در یادگیری یادگیرندگان است. براساس اصول و مفروضه های نظریه سازنده گرایی، یادگیرندگان زمانی به ساخت دانش یا شبکه های درون ارتباطی پیچیده اقدام می کنند که در جریان یادگیری مشارکت مستقیم داشته و با یک موقعیت محیطی چالش زا تعامل معنادار برقرار کنند. روش های آموزشی سازنده گرایی تحت عناوینی چون روش های آموزشی مسأله محور، کاووش محور، مشارکتی و موقعیت محور طبقه بندی می شود . این روش ها بر اصول و مفروضه های یادگیری سازنده گرایی که قبلاً در این سند ذکر شده است استوار است. در یک برنامه درسی شایسته محوربرای یادگیری عملکرد از سه روش آموزشی مسأله محور، مشارکتی و کاووش گری بیشتر استفاده می شود. 

1ـ یادگیری مشارکتی: دانش آموزان با یکدیگر در گروه های کوچک برای رسیدن به هدف های ویژه همکاری می کنند. مشارکت باید با همسالان انجام گیرد. معلمان این فرصت را برای دانش آموزان فراهم می کند تا آنان به صورت گروهی دانش و مهارت های خود را با یکدیگر ترکیب کرده و تکلیف معینی را انجام دهند. دانش آموزان به موازات انجام تکالیف در موقعیت های واقعی یا مشابه با واقعیت این فرصت را پیدا می کنند تا در تعامل با دیگر همسالان به ساخت یا تولید شبکه های ارتباطی بین دانش، مهارت، مفاهیم، جنبه های عاطفی نایل آیند.

2ـ یادگیری کاووش محور: دانش آموزان به صورت انفرادی یا گروهی به انجام پروژه های تحقیقی اقدام می کنند. آنان فعالانه به تولید حدس یا فرضیه برای مسایل، مشاهده، جمع آوری شواهد، تحلیل و ترکیب اطلاعات و حل مسأله اقدام می کنند.

3ـ روش آموزشی مساله محور یک رویکرد متمرکز بر یادگیرنده است. در این رویکرد یادگیرنده با کاربرد دانش و مهارت آموخته شده در یک موقعیت واقعی مسأله دار نسبت به تولید راه حل یا محصول برای آن اقدام می کند. حل مسأله می تواند هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی اجرا شود. نقش معلم در آموزش مسأله محوری فراهم آوردن منابع و ابزارهای اطلاعاتی و فرصت های یادگیری برای یادگیرندگان جهت حل مسأله است